Het leven is een aanhoudende zoektocht. We puzzelen onbewust beetje bij beetje ons leven in elkaar.
Als ik 20 was, dacht ik daar anders over. Of beter gezegd, ik dacht daar niet over na. Ik ging ervan uit dat mijn leven compleet was. Ik had een duidelijk doel voor ogen: huisje, tuintje, boompje, kindjes.
Rond mijn 30ste voelde ik dat er iets ontbrak. Ik negeerde de signalen. Het zal wel aan mij liggen, want wat kon ik mogelijks ontbreken?? Ik had alles om gelukkig te zijn.
Vandaag ben ik 41 jaar en ik begrijp nu wat ik gaandeweg vergeten was: mezelf. Ik heb tot enkele jaren geleden al mijn focus en energie in de buitenkant gestoken. Zoals het altijd en bij iedereen gaat… ik heb het zelf moeten ervaren. We kunnen adviezen krijgen of geven zoveel we willen, we moeten het zelf ervaren. We moeten er klaar voor zijn. Meestal moeten we even botsen, vallen of blokkeren, om te beseffen: er moet iets veranderen.
Ik ben niet het type dat bij de pakken blijft zitten, dus bij de minste blokkade dacht ik: ik zal dat varkentje eens wassen en er “pronto” iets aan doen. Nu weet ik dat er geen quick fixes bestaan.
Oooh the importance of smaller steps!
De reis begint meestal in het hoofd. We willen er iets aan doen (= denken / cognitief). We willen onze patronen onder de loep nemen. We gaan onderzoeken. Dan “weten” we het! We weten waar onze patronen vandaan komen die ons blokkeren, we weten ook wat we eraan kunnen doen. In deze fase lezen de meeste mensen op zijn minst een 5-tal zelfhulpboeken (herkenbaar 😉?)
Ziezo… we weten er nu “alles” over, nu zijn we vertrokken.
Ik leer nu dat mensen meestal ná deze fase bij mij of andere therapeuten belanden. We WETEN het allemaal, maar we VOELEN het niet (= emotioneel / affectief). Ons lichaam zit nog niet op dezelfde trein. Domper op de feestvreugde van weleer: deze fase blijkt niet altijd de gemakkelijkste te zijn. Deze fase vraagt doorzettingsvermogen en daadkracht.
Ademhaling, yoga, meditatie, mindfulness,… zijn tools die in deze fase kunnen helpen.
Een volgende stap is je lichamelijke gezondheid (= fysiek). Wanneer je je mentaal steeds gezonder voelt, klopt het gewoonweg niet meer om in een ongezond lichaam te leven. In mijn ervaring begint dit vanzelf te “wringen”.
Onderzoek naar voedingsintoleranties, minder alcohol, minder suiker, meer beweging,… komen hier aan bod. Pas wanneer je de emotionele / affectieve fase hebt doorlopen, zal dit op termijn als vanzelf gaan. Gewoon “weten” dat je gezond moet eten en bewegen, zal je onvoldoende motiveren.
Ik vind het fijn om hierover te schrijven en mensen te inspireren, maar zoals eerder gezegd: jij zal het ook zelf moeten ervaren. Ik wens jou een fijne reis toe 😉
Reactie plaatsen
Reacties